Ten eerste, gefeliciteerd met alles wat jullie al bereikt hebben! Het is ontzettend inspirerend. Vertel, wie ben jij en wat was jouw rol in dit project?

Nick Tombs: Ik woon dichtbij de ‘Bumps’, het skatepark, maar ik had er nog niet over gehoord tot ik dichter in de buurt kwam wonen 4 jaar geleden en een vriend me vertelde dat het om de hoek was. Ik werk zelf in TV en film verlichting samen met Greg (King) and leer meer over cement van Daryl (Nobbs). Ik skate zelf als ik niet aan het werk ben of bezig ben met taken voor Bumps.

Daryl Nobbs: Ik skateboard al ongeveer 20 jaar en ben al zo’n 10 jaar betrokken bij de constructie van skateparken. Ik heb geholpen met het opzetten van het Betongpark in Scandinavië. We zijn een ontwerp- en bouwbedrijf en werken voornamelijk aan ruimtes die geschikt zijn voor skaten. Nu leid ik het bedrijf hier in Engeland. Ik hou van hard werken, de vaart erin houden en lekker biertjes drinken met mijn vrienden!

Esther Sayers: Ik ben een onderzoeker aan Goldsmith Universiteit. Ik onderzoek voornamelijk kunst- en leerprocessen. Ik ben ook een skateboarder. Skaten is mijn passie en ook zeker een interessante community en activiteit om onderzoek naar te doen. Vooral met betrekking tot culturele participatie en leren.

Hoe ben je voor het eerst in contact gekomen met het Hackney Bumps renovatieproject?

NT: Ongeveer twee jaar geleden zaten Greg en ik bij de Bumps en we hadden het erover dat iemand hier echt wat aan moest doen. Hij zei ‘ik denk dat wij het maar moeten doen’. Zo is het begonnen. Ik herinner me dat ik op de een of andere manier zeker wist dat hij het ook echt zou doen. Ook al hadden we nog nooit gewerkt met cement, laat staan de renovatie van een skatepark. We besloten een Instagram op te zetten. Vanuit daar begonnen we contact te leggen met mensen die ons volgden en voornamelijk met mensen uit de wijk. Toen begon het balletje pas echt te rollen.

DN: Het leven leidde me een aantal jaar geleden per compleet toeval terug naar Engeland. Ik kwam terecht in het altijd zonnige Homerton (vlak achter de Bumps). Net als veel andere mensen wist ik niet eens dat de Bumps bestonden, ook al skatete ik al jaren door de hele stad. Ik vond per ongeluk de Instagram account van Greg en Nick. Dit was in de beginfase, toen ze nog maar net besloten hadden om het project op te starten. Ik had ze nog nooit ontmoet, net als de vele andere mensen die geholpen hebben om dit project van de grond te krijgen. Nick en een aantal van mijn vrienden hadden ook toevallig een roadtrip door Noorwegen gemaakt. Daar hadden ze veel geskatet bij het Betongpark, het park dat ik mede gebouwd heb. Eerlijk gezegd voelt het project ook wel een beetje ‘meant to be’. Alles gebeurde op het juiste moment; als Nick, Greg en alle andere mensen niet mee hadden gedaan, dan was de kern van dit project niet zo sterk geweest. Iedereen is ontzettend gemotiveerd, zelfs met een pandemie die al genoeg tegenslagen met zich meebrengt. Nou ja, als Nick niet heel toevallig op Betongpark was gaan skaten, dan had hij me waarschijnlijk ook niet vertrouwd toen ik met een investering kwam en meerdere vrachtwagens met cement. Ik reed ze zo het park in, hoor.

ES: Ik woon dichtbij en heb drie kinderen (15, 13 en 11 jaar) en we zijn tegelijkertijd begonnen met skaten. De Bumps is een geweldige plek om samen te kunnen oefenen. Een aantal jaren geleden, toen ik pas begon, skatete ik hier elke dag dat het niet regende. Vaak alleen een soms met mijn kinderen. Je zag hier toen nog amper mensen.

Wat heeft jou gemotiveerd om deel te nemen aan een project voor wijkverbetering zoals Hackney Bumps?

NT: We gingen naar het skatepark, waarvan het onderhoud de verantwoordelijkheid is van de gemeenteraad van Hackney. We zagen hoe weinig mensen het gebruikte, hoe weinig skaters erover gehoord hadden, hoe slecht het onderhoud was en hoe gevaarlijk het was. We bedachten ons dat het niet lang zou duren voordat het tegen de grond zou worden geslagen en waarschijnlijk vervangen worden door iets wat de gemeenteraad zou kiezen. En dat van ons belastinggeld. Zo werden we gemotiveerd om het werk zelf op te pakken

DN: Ik snap je vraag eigenlijk niet zo goed, haha. Ik geloof er heilig in dat we zelf actie moeten ondernemen en niet maar moeten wachten totdat dingen op hun plek vallen. Als je wilt dat je wijk verbetert, dan moet je aan de slag gaan en dit laten gebeuren. Kijk, ik heb kennis over de technische kant en constructie, dus dat kon ik inbrengen, maar dat is maar zo’n klein onderdeel. Wat dit mogelijk heeft gemaakt is onze samenkomst. Iedereen heeft een unieke combinatie van skills en kennis. Iedereen heeft zijn steentje bijgedragen en keihard gewerkt. We delen, we leren, we groeien. Doe-het-zelvers zijn eigenlijk een kleine socialistische revolutie op zich.

ES: Ik was er vaker aan het skaten en bedacht me dat het inderdaad gerenoveerd moest worden. De ondergrond was hard en erg pijnlijk om op te vallen. De oneffenheden zorgden voor schaafwonden. Ook was er vaak een waterplas omdat er bladeren vast kwamen te zitten in de afvoer. Mijn skate-sessie begon daarbij altijd met een rondje om de bladeren, glas en ander spul weg te halen. Iemand moest het park even een opknapper geven. Maar ik werk fulltime en heb drie kids thuis, dus ik kon moeilijk tijd vinden om fondsenwerving te gaan doen voor de renovatie. Toen ontmoette ik Nick en Greg en zij deden het gewoon. Het was perfect. Ik had tijd om mee te doen, maar geen tijd om te leiden. Ik wilde deelnemen als lokale inwoner, als ouder, als onderzoeker naar culturele participatie, als fatsoenlijk mens. Het werk moest gedaan worden en ik wilde helpen. 

Wat vind je het meest lonend aan het project en je deelname aan Hackney Bumps?

NT: Er zijn al zoveel geweldige dingen uit het Bumps-project gekomen. Ik voel me vereerd om deel te kunnen nemen aan het hele avontuur. Ik kan me ook niet voorstellen hoe mijn leven eruit had gezien als ik niet deze stap had genomen. Om de Bumps weer tot leven te zien komen en langzaam te wennen aan de community die we hier hebben opgebouwd, dat is het meest lonend. Ik heb de leukste mensen kunnen ontmoeten en vriendschappen opgebouwd. Dat zou nooit zijn gebeurd als ik niet aan het skaten was bij Hackney Bumps. 

Ik ben ook vaak overweldigd door de hoeveelheid steun die mensen hebben gegeven. Zowel mensen in de skateboarding gemeenschap, de lokale gemeenschap, zij die skate bedrijven runnen of sociale ondernemingen, artiesten, designers en bouwers. Iedereen die eigenlijk is komen opdagen en het gewoon gedaan heeft. Het zien van de documentaire heeft me ook diep geraakt.

De gekke bs ramp van Jordan Thackeray op het hek nadat we net onze eerste quarter hadden gemaakt was echt gigantisch. 

DN: De mensen en de energie staan bij mij zonder twijfel centraal. Natuurlijk is de omgeving en het park veranderd en dat was ook echt wel nodig. Maar het effect hiervan was een plek die verandering omarmd heeft. Er is een gemeenschap uitgegroeid; een nieuwe, unieke, diverse en geweldige community en zoveel meer dan gewoon een skatepark in Londen. Ik denk dat het toch weer terug te herleiden is naar de perfecte timing. Hackney Bumps was precies wat mensen nodig hadden in deze tijden. Toen de wereld op slot ging, en het leven er minder leuk en eigenlijk best donker uitzag, begon er een kleine bloem te bloeien in een klein vergeten park tussen een paar grote Londense gebouwen. Zo begon het park te groeien en meer dingen werden gebouwd, waardoor er ook meer mensen kwamen kijken wat er gebeurde en vroegen of ze konden helpen. Ik heb zoveel geweldige mensen ontmoet door deze plek en zoveel diepe vriendschappen gemaakt. Ik voel me gezegend.

ES: Die vibe van het samenkomen. Het team van Bumps voelt als een familie. We hebben voor elkaar gezorgd, ook tijdens lockdown. We hebben ons geslagen door moeilijke gesprekken met de gemeenteraad en we hebben al onze overwinningen kunnen vieren. Het beste blijft toch dat we nieuw leven in deze plek hebben geblazen, en honderden mensen van deze plek genieten en we zo nog honderd meer verwelkomen. Het beste voor mij is om te zien hoe de families uit de gemeenschap samen met de skateboarding gemeenschap samen van deze plek genieten.

Wat zijn de grootste uitdagingen waar jullie tegenaan liepen en hoe zijn jullie deze overkomen?

NT: Ik weet zeker dat de gemeenteraad onze grootste uitdaging was.

DN: Het park is ongeveer 1200m2 en we hebben deze gepolijst met twee kleine 4 inch slijptollen! En dat 3 keer! Daar was een immense mankracht en tijd voor nodig. Ik ben de mensen die daar hun tijd in hebben gestoken en daar dagen mee bezig zijn geweest eeuwig dankbaar. Ik wil daarbij ook even zeggen dat ik maar 2m2 van dit park gepolijst heb toen we de techniek aan het testen waren. Het is toch gênant. Ik heb letterlijk meer cement verwijderd voor nieuwe constructies dan dat ik ook gepolijst heb. Het is een uitdaging, maar dat maakt het leuk!

ES: Er zijn twee uitdagingen voor mij. De eerste is het gebrek aan tijd. Ik wil graag zoveel mogelijk helpen en bezig zijn met mijn handen.

Een ander probleem was zeker de gemeenteraad. Ze hebben bewezen dat ze lastig zijn om mee te werken en ze zijn lang niet zo ondersteunend als we gehoopt hadden. Wij hebben het gevoel dat ze naar de wijk als geheel kijken in plaats van kijken naar de mensen aan de grond: mensen die aan projecten werken die een extreem positieve impact hebben op de gemeenschap.

Welk advies geven jullie aan mensen die een project in hun wijk willen starten?

NT: Als je idee echt goed is, zal de steun ervoor volgen. Het zal lastig zijn om het van de grond te krijgen, maar als je hard werkt, zullen mensen dat zien en achter je gaan staan. Zorg inderdaad dat je gaat netwerken en op zoek gaat naar mensen die je willen helpen.

DN: Gewoon doen! Het zal de beste ervaring van je leven worden. Probeer respectvol te zijn en te letten op je omgeving. Probeer je project te zien door de ogen van anderen, niet alleen door de ogen van een skater. Daar moet ik mezelf soms nog aan herinneren. Het belangrijkste? Doe het en beleef er plezier aan. Geniet van het proces, niet alleen het resultaat.

ES: Neem de gemeenschap mee op je avontuur. Dit is belangrijk, want je project ligt in gedeelde en publieke ruimte. Iedereen heeft het recht om er te zijn. Als je mensen actief betrekt, zullen ook meer mensen je steunen. Dit wordt dan gereflecteerd in wat je uiteindelijk opbouwt; democratisch en egalitair. Dat is de kracht van skateboarden in mijn ogen

Wat staat er nu op jullie te wachten?

NT: Ik werk nu aan het nieuwe Cann Hall park, gebouwd door Daryl in Leyton. In de lente gaan we weer bouwen aan de Bumps. Hopelijk krijgen we dit jaar de verlenging af. We hebben een private investering ontvangen en de gemeenteraad heeft onze plannen gezien. Nu maar zien of ze ons willen helpen….

DN: We hebben veel toevoegingen gepland voor het park. We hopen hier in de lente aan te werken. We hebben ook het ambitieuze plan om de volledige voorzijde van het park te openen en er een ontmoetingsplek van te maken. Als we het oude schurende asfalt en de hekken weghalen, kunnen we een stuk meer terrein bouwen om op te skaten, maar ook een plek creëren waar de hele gemeenschap van kan genieten. Zelf ga ik bouwen aan het nieuwe park in Leytonstone, en er zijn nog wat meer wijkprojecten gepland, samen met nog 10000000 Betongpark projecten!

ES: Ik werk aan de City Mill Skate samen met mijn goede vriend en skateboarder Sam Griffin.
City Mill Skate is een creatief advies om ‘skatebare’ objecten te maken bij het UCL East op het Queen Elizabeth Olympic Park in Londen, in opdracht van UCL Culture. Ze richten zich op het betrekken van skateboarders, rolstoel skaters (WMCX), BMX-rijders en rolschaatsers. Ze willen erachter komen welke soort architectuur het best werkt en hoe mensen in de toekomst willen skaten. We hebben onze onderzoeksgroep gevraagd om ontwerpen te maken voor ‘skate dots’. We gaan deze ideeën gebruiken om ze levensgroot te maken. Daarna nodigen we mensen uit om ze te testen en te evalueren.

Lees hier meer over de Hackney Bumps:

Hackney Bumps is gebouwd in 1986. Het ongebruikelijke ontwerp zie je niet meer terug in moderne skateparken. Over de jaren heen raakte het buiten gebruik, vooral door de ruwe oppervlakte.

In 2020, midden in de Covid-19 pandemie, konden de oprichters Nick Tombs en Greg King niet meer werken. Dit was het moment dat King en Tombs besloten dat ze niet meer eeuwig konden wachten op financiering vanuit de gemeente. Nadat ze advies vroegen aan skatepark-designer Daryl Nobbs, begonnen ze met het polijsten van het park. Vijf dagen per week, vijf uur per dag, handmatig met twee kleine slijptollen. Al snel hoorde de wijk over hun initiatieven en kwamen vrijwilligers helpen.

Na de eerste ronde polijsten, pakte Nobbs zijn professionele ervaring erbij en begon met het installeren van meerdere skate-obstakels.

De Hackney Bumps wijkvereniging zet de lokale gemeenschap en inclusiviteit op de eerste plaats. Dit heeft gezorgd voor een ruime en diverse groep mensen die hun renovatie ondersteunen. Veel van deze steun kwam uit het geven van gratis skateboardlessen. Deze lessen zaten al snel overvol.

Zonder overheidsondersteuning was het project in de beginfase gefinancierd uit eigen zak. Op dit moment zijn ze bezig met het ophalen van £30.000 middels een crowdfunding-campagne. Hiermee willen ze de nieuwe materialen betalen en beginnen aan de tweede en derde polijst ronde om de baan te beschermen. 

Bekijk hun website en via deze link kun je hun GoFundMe crowdfunding campagne steunen.