Kem zit in Londen, en zijn visie en ambitie hebben ertoe geleid dat hij tot veel meer is uitgegroeid dan een normale kapper. Naast zijn succesvolle kapperszaak – Cuts and Bruises – runt hij Basement.57, een privélocatie onder zijn kapperszaak waar hij evenementen organiseert rondom zijn andere grote passie, muziek.

Net als Kem, nam Amy geen genoegen met het blijven varen van dezelfde koers. Ze is niet alleen een getalenteerde kunstenares uit Brighton, ze heeft ook haar eigen radioshow genaamd Lady Love waarin wordt opgekomen voor vrouwelijke en niet-binaire stemmen.

Bekijk hieronder hun campagnevideo:

We spraken met het inspirerende duo over de campagne, hun werk en wat hen inspireert. Lees verder en kom meer over dit creatieve paar te weten!

Allereerst: ontzettend veel respect voor je bijdrage aan onze United by Dickies-campagne, je bent de belichaming van de campagne en hebt geweldig werk geleverd. Zou je de mensen willen vertellen wie je bent, waar je werkt en wat je doet?

Kem Mehmet: Bedankt! Ik heet Kem oftewel Klipperkem op alle socials, en werk in Londen, VK. Ik ben al 17 jaar kapper en de eigenaar van de Cuts & Bruises Barbershop en poppodium en evenementenruimte Basement.57.

Amy Isles Freeman: Hallo! Ik heet Amy Isles Freeman, en ben een kunstenares uit Brighton. Ik maak illustratieve stukken op verschillende media, zoals kleding, print en muurschilderingen, waarbij thema's als vrouwelijke seksualiteit en natuurlijke vormen centraal staan.

De United by Dickies-campagne vertelt verhalen van echte mensen en echte momenten die anderen wereldwijd inspireren met hun creativiteit en werklust. Wat inspireerde jou om je vak op te pakken?

KM: Ik ben kapper van de tweede generatie, mijn moeder was bijna 40 jaar kapster en was een van de gelukkigste werkende volwassenen waarmee ik opgroeide. Op 15-jarige leeftijd pakte ik de tools (van mijn moeder) van het vak op, nadat me lange tijd verteld werd dat ik het niet moest doen, en sindsdien heb ik ze niet meer weggelegd.

AIS: Toen mijn zus en ik jong waren, tekende mijn moeder altijd. Op vakantie was dat ons spel. Ze gaf ons instructies om verschillende materialen te ontwerpen voor mode en woninginrichting, ze hielp ons stillevens te maken, midden op onze koffietafel, en we stonden model voor haar, wat voor ons gevoel uren duurde, als ze onze knorrige gezichten tekende. Mama's focus was commercieel - ze studeerde grafische vormgeving in Glasgow en daarna had ze een levendige en succesvolle carrière als illustrator, en dus werd er vanaf de ‘start’ ingehamerd dat ik kunst moest gaan maken die zou verkopen.

In mijn werk ontdek ik de vrouwelijke seksualiteit, vreugde en vrijheid. Dit thema ontwikkelde zich op de kunstacademie, toen ik me in de wereld van feministische kunst verdiepte. Ik hield van de rauwe emotie, maar hoewel de woede in het werk bij me resoneerde, kwam het er niet authentiek uit in mijn eigen uitdrukkingen. Toen bezocht ik in 2013 een tentoonstelling met Dorothy Iannone’s werk, waardoor alles voor mij veranderde. Kleurrijk, brutaal en hilarisch, ik liep rond in de lege tentoonstellingsruimte terwijl mijn gelach van de muren weerkaatste. Ze gebruikte het beste communicatiemiddel om haar boodschap over te brengen: humor. Sindsdien voel ik de vrijheid om kunst te maken die op zijn minst een glimlach ontlokt, zo niet een lach. Het zien van een vrouw die onbeschaamd seksualiteit ontdekt, heeft een vuurtje in mij doen ontbranden.

Sinds dat moment draait mijn werk om het figuur van de vrouw. In een kunstwereld waar naakt onderdanig is, wilde ik kunst maken die de actieve en vreugdevolle naaktheid van vrouwen weerspiegelt, vaak in achtervolging van andere vrouwen. Mijn kunst loopt door mijn identiteit samen en verweven met mijn seksualiteit, en terwijl ik op de kunstacademie in Cornwall zat, genoot ik van de gelegenheid om mijn queer verlangens en dromen te uiten op een plek waar de kansen in werkelijkheid schaars waren. Door mijn vrouwen te tekenen en te schilderen, heb ik mijn plek in de LGBTQ+-gemeenschap gevonden.

Een groot deel van de campagne focust zich op het verkennen van de inspiratie die ons samenbrengt. Kun je voorbeelden geven van hoe dit zich voor jou tot uiting is gekomen? En hoe blijf je geïnspireerd? Eventuele tips of trucs?

KM: Bijna alles om me heen inspireert me. Vroeg in mijn leven/carrière focuste ik me meer op het vak zelf, door achter de beste in de branche te gaan staan en aandacht te besteden aan elk detail, om te proberen te ontrafelen waarom zij anders waren dan de rest. Toen ik dit eenmaal had opgelost, besloot ik met het vak mee te reizen en belandde in Hong Kong, Singapore en Moskou – een kans om te zien hoe anderen hun werkzaamheden uitvoeren en mijn kennis met hen erover te delen. Dat alles heeft tot mijn eigen winkel geleid, een ruimte waar ik jaren aan invloed tot uiting kon brengen en daarnaast een groot deel van wie ik ben in een fysieke ruimte kon projecteren.

Tips: zorg ervoor dat je doet waar je van houdt, en laat je niet door anderen naar beneden halen. Blijf ontwikkelen

AIS: Ik kijk altijd naar het werk van andere kunstenaars om geïnspireerd te blijven. Niets is beter dan met een schetsblok in een galerij te zitten, naar de lijnen te staren die door de hand van een andere persoon zijn gemaakt en die opnieuw te creëren met de mijne. Ik heb kunstboeken van mijn moeder geërfd, en ik heb er veel uit kringloopwinkels verzameld, en als ik ooit vastzit, pak ik er een bij voor het gezelschap en zoek ik kleurpaletten uit die ze hebben gebruikt, nieuwe manieren van tekenen waar ik nog niet aan had gedacht, of vormen die ik zelf nog niet eerder had gezien.

Kijk je naar andere makers voor inspiratie?

KM: Mijn grootste inspiratiebronnen zijn degenen om mij heen die genieten van wat ze doen en daarin uitblinken, of het nu vrienden zijn of familie is. Een paar bedrijven/projecten die mij enorm hebben geïnspireerd zijn:

@nomadbarber – heeft me laten zien hoe kappers over de hele wereld anders werken.
@schorembarbier – heeft me laten zien dat je ver kunt komen als je zonder excuses de dingen doet die je doet.

@rocketbarbershop – nadat ik terugkwam van een super zakelijke manier van werken in Hong Kong, verwelkomden zij me terug in het Londen dat ik zo gemist had.

@thepanicroom_sg

@houndsofthebaskervilles – deze twee winkels verschillen heel erg van elkaar, maar beide herinnerden me eraan waar werken in een kapperszaak echt om draait: lachen en jezelf zijn met zowel collega's als klanten. Echt supertoffe familievibes.

AIS: Altijd. Ik houd van het werk van @camperkillustration, @clairepony, @petraborner, @ashlukadraws, @sophiegloverdrawing en nog zooooooveel anderen.

Men zegt: wie zijn werk met passie doet, bevindt zich op het pad naar succes. Ben je het hiermee eens? En voor degenen die interesse hebben in jouw vakgebied, heb je advies om ze de juiste kant op te sturen?

KM: 100% mee eens. Passie zorgt ervoor dat je ’s ochtends wakker wordt met een niet te doven vuurtje in je buik. Het zorgt ervoor dat je verder komt dan dat je voor jezelf had kunnen voorspellen en opent deuren waar je eenvoudig doorheen kunt lopen. Ga nooit op jacht naar een salaris maar volg altijd je gevoel. Wees niet bang om fouten te maken – het zijn de beste lessen waar je ooit van zult leren.

AIS: Passie is absoluut één ingrediënt, maar er is meer. Ik ben ongelooflijk bevoorrecht dat ik een fulltime kunstenares ben kunnen worden. Jarenlang heb ik vrienden en familie gehad die ik kon bellen als m’n cashflow in de problemen raakte (vaak), en er staan deuren voor me open omdat ik blank ben en tot de middenklasse behoor.

Er zijn verschillende momenten geweest waarop de gemakkelijkste en verstandigste keuze zou zijn geweest om op te geven en een baan te nemen met een salaris en betaalde vakanties, en ik ben zo blij dat ik dat niet heb gedaan. M’n eigen baas zijn, kansen creëren en mijn tijd zelf beheren, is een levensstijl waarvan ik me niet kan voorstellen dat ik die nu nog zou opgeven. Het is niet eenvoudig, maar de hoogtepunten zijn zo hoog.

In de United by Dickies-campagne laten we zien dat inspiratie overal schuilt, en dat makers meer doen dan hun kunst perfectioneren. Wat zijn je bredere interesses en welke invloed hebben ze op je werk? Wie

KM: Muziek, kunst en eten zijn mijn andere passies. Ik heb onlangs mijn tattoo-studio, die zich in de kelder van de Cuts & Bruises Barbershop bevindt, omgedoopt tot een locatie voor livemuziek en galerieruimte.

Ik heb altijd al een eclectische playlist gehad en heb veel vrienden in de muziekindustrie. Ik ben dol op organiseren, dus besloot ik mijn kelderruimte (nu Basement.57) te gebruiken als een plek waar ik alles samen kan brengen. Ik laat al 14 jaar tatoeages zetten en ik ben een fervent verzamelaar. Ik ben dol op het eten en koken van nieuwe recepten en heb mensen als Gordon Ramsay altijd kunnen waarderen – ik zie mezelf ook als een goede criticus op het gebied van smaken en service.

AIS: Ik host een radioshow op het plaatselijke radiostation Radio Reverb genaamd Lady Love, een viering van vrouwelijke en niet-binaire stemmen. Ik vind het heerlijk om nieuwe muziek te ontdekken en levendige mensen te leren kennen, thema's te verkennen die mij na aan het hart liggen en interessant zijn om te bespreken. Mensen geven mij zo’n kick, en omdat mijn werk vaak eenzaam is, zorgt de show ervoor dat ik toch nog iets van de wereld en interactie meekrijg.

Elke zomer ben ik een paar maanden in de buurt van de velden te vinden, maak en verkoop ik gedurende het festivalseizoen. Werken in teams, nieuwe mensen ontmoeten, dansen en ontdekken – dat is mijn favoriete tijd van het jaar. Zoveel nieuwe prikkels om m’n ogen en oren mee te vullen, en zoveel nieuwe geesten om over van alles mee te praten.

Hoe was het om aan de United by Dickies-campagne mee te werken? Is er iets dat je meeneemt van deze ervaring?

KM: Ik heb oprecht genoten van de samenwerking met het Dickies-team aan dit project. Omdat ik al fan van het merk ben sinds ik kind was, is het echt een eer om door hen opgemerkt en gewaardeerd te worden. Met wat social-mediaplatforms vandaag de dag zijn, ben ik me zeer bewust van ‘selling out’, dus is het fantastisch om samen te werken met een merk waar wederzijds respect de boventoon voert. Ik zou zeker weer aan soortgelijke projecten meewerken.

AIS: Ik vond het fantastisch om onderdeel van de campagne te zijn. Soms verlies je het perspectief als je jezelf en je werk een tijdje niet door de ogen van een ander hebt laten bekijken. Het was goed om naar mezelf te kijken vanuit een ander perspectief, om me gesterkt te voelen door de herkenning.

Door je creatieve activiteiten en werk pas je natuurlijk perfect bij het merk, maar wat vind je zelf van Dickies?

KM: Ik heb de manier waarop Dickies zichzelf als merk wegzet en de mensen waarmee ze samenwerken om dit te doen altijd al kunnen waarderen. Ik skate al sinds ik jong ben en toen ik een vak ging uitoefenen waarbij werkkleding nog steeds gepast was, is Dickies een merk gebleken waar ik letterlijk mee ben opgegroeid

AIS: Werkkleding heeft me altijd al kunnen bekoren: de kleren die je mag dragen als je goed genoeg bent in iets om het goed te doen. Een bewijs van je kunnen als je de outfit draagt om het te bewijzen.