Kun je jezelf even voorstellen, waar ben je gevestigd en wat doe je momenteel?

Ann Richardson, gevestigd in Fort Worth. Momenteel is ze General Manager (GM) van Dickies 1922*, de Made in USA-erfgoedlijn, en beheert zij het Dickies-archief in samenwerking met Corinna Wright.

*Dickies 1922 is een collectie authentieke replica's van producten die op dezelfde manier worden gemaakt als een eeuw geleden. Hij wordt geproduceerd in de VS.

Het is bewonderenswaardig dat u in 1970 voor Dickies begon te werken, en nu nog steeds deel uitmaakt van het merk. Hoe heeft u zich in het bedrijf ontwikkeld? Wat waren de verschillende stappen in uw carrière bij Dickies?

Mijn eerste officiële functietitel was assistent-stylist. Ik selecteerde stoffen en bepaalde de stijl waarin ze pasten, werkte nieuwe stijlen uit en schreef met de hand nieuwe partijnummers, die naar de 4e verdieping gingen voor de kostenberekening en de stuklijst.

Ik schreef ook specificatiewijzigingen die werden gestencild en gekopieerd naar een tiental mensen.

Ik werkte met name aan vrijetijdskleding, waaronder slacks en jeans. Wijde pijpen werden steeds populairder, dus dat was wel een grote verandering.

We gingen vier keer per jaar naar New York om de showrooms van de stoffenleveranciers te bezoeken, wat 4 tot 5 dagen duurde... we vlogen er op zondag of maandag heen en kwamen dan vrijdag terug. Alle stoffen werden in die tijd in de VS gemaakt.

Er werkten bijna geen vrouwen in de herenkledingindustrie, maar ook dat begon te veranderen. Ik denk dat ik eerst styliste werd, en daarna merchandise manager? Naarmate de lijn begon te groeien, kwamen er ook productmanagers.

Toen we voor het eerst grafici inhuurden om aan marketingprojecten te werken, werkten ze voor mij en uiteindelijk is daar de marketingafdeling uit voortgekomen.

Toen de merchandisingstructuur werd gewijzigd om General Managers voor de verschillende categorieën aan te stellen, werd ik de GM van Outerwear. We moesten alles veranderen aan de manier waarop we met buitenkleding omgingen, vooral het leveringsplan, maar we slaagden erin de verkoop in drie jaar te verdrievoudigen.

De volgende stap was trendontwikkeling, wat veel reizen, showrooms en winkelen inhield om de trends over te brengen naar de productmanagers. Toen we een Hoofd Ontwerp aannamen, veranderde ze alle productmanagers in ontwerpers, en begonnen ze allemaal de trends in de gaten te houden. De trendvoorspellingsindustrie ging rond dezelfde tijd online.

Toen Dickies 1922 een kledinglijn werd, ging ik naar die categorie, die ik nog steeds manage.

Corinna Wright en ik beheren het Archief, wat een project van continue research is. We vergaren voortdurend nieuwe informatie en kleding verbonden met de geschiedenis van het bedrijf.

Kun je ons iets vertellen over je favoriete archiefstuk?

Een van mijn favoriete stukken is deze werkbroek met overhemd uit 1933 die je hieronder ziet.

Ze werden in 1933 gekocht en in 1947 naar ons teruggestuurd door een ziekenhuismedewerker uit West-Texas in de hoop dat het "goede reclame zou kunnen zijn" voor de kwaliteit van Dickies. Deze meneer hoopte dat wij hem "een nieuw pak" zouden sturen. Beide items vertonen veel slijtage en zeer vakkundige reparaties.

Ze zouden gedragen zijn tussen 1933 en 1947, door de jaren van de Dust Bowl, de grote depressie en de Tweede Wereldoorlog als hij door zijn werk geen deel had genomen aan de oorlog.

Het overhemd had oorspronkelijk lange mouwen. Wij denken dat hij werd beschermd door een "borststuk" van een ander materiaal dat in de broek werd gestopt.

De kraag is bij de vouw helemaal doorgesleten en eraf gehaald, omgeslagen en opnieuw aangenaaid, wat in die tijd niet ongebruikelijk was. De knopen zijn van parelmoer.

​​De broek had geen extra bescherming, dus hij vertoont veel scheuren, reparaties en vlekken. De vouw is nog scherp ondanks dat de broek van 100% katoen is. Je kunt goed zien dat de drager rechtshandig was door de extra slijtage rond de zakken aan die kant van de broek.

Ik ben heel benieuwd hoe je bij Dickies terecht bent gekomen? Wat is je verhaal?

Ik stond op het punt af te studeren aan de TCU (Texas Christian University) in Fashion Merchandising. Er stond een vacature van Dickies in de krant voor assistent-styliste, waar ik op solliciteerde. Ik begon een paar dagen na mijn afstuderen. De krant was toen de belangrijkste manier om naar banen te zoeken.

Je huidige baan is directeur Trendontwikkeling, hoe omschrijf je dat bij Dickies?

Directeur Trendontwikkeling was een nieuwe baan. Het hield in dat je alle trends moest shoppen en daarbij de meest op Dickies van toepassing zijnde vaststelde.

Aangezien het werk toen nog niet online was, moest je ontzettend veel winkels en shows bezoeken en voorbeelden kopen om naar het team te brengen.

Hoe blijf je geïnspireerd en wat motiveert je het meest in je werk?

De belangrijkste motiverende factor is altijd het succes van ons bedrijf geweest.

Toen we onze eigen fabrieken in de VS hadden, die in kleine en grote steden stonden zonder al te veel andere mogelijkheden, en het bedrijf en het product gingen goed, hadden al die mensen full-time banen waarmee ze hun gezinnen konden onderhouden.

Tegenwoordig werken de mensen die kleding voor ons naaien voor contractanten, maar het zijn nog steeds vooral vrouwen met beperkte kansen op de arbeidsmarkt, die hun werk en inkomen hard nodig hebben.

Als de producten van Dickies het goed doen, dan heeft iedereen die erbij betrokken is, daar profijt van - verkopers, kantoormedewerkers, ondersteunende diensten, mensen in de fabriek. Dickies is een community waarin iedereen samenwerkt om er een succes van te maken.

Dickies is door de jaren heen uitgegroeid van werkkleding naar het innemen van een significante plek voor zowel werkkleding als mode. Wat waren de belangrijkste veranderingen en hoe ging dat?

De meeste mensen beseffen niet dat Dickies al vanaf het begin veel vrijetijdskleding heeft gemaakt. De catalogus die we hebben uit 1928 heeft voorin tien bladzijden met jongensspeelpakken van Little Don, een speelpak per bladzijde, gevolgd door twee bladzijden met werkkleding met meerdere artikelen per bladzijde. Ongetwijfeld was het de werkkleding die "de rekeningen betaalde" maar de speelpakken werden ook gepromoot.

Na de Tweede Wereldoorlog zijn we begonnen met overhemden en spijkerbroeken voor dames en heren onder de naam "Ranch Wear". Goed als werkkleding maar ook voor de vrije tijd.

In de jaren 50 hadden we "Slacktime" slacks en vierdelige pakken voor heren, bestaande uit blazers, hemden, broeken en shorts die ook apart verkocht werden. We verkochten toen aan warenhuizen.

De vrijetijdskledinglijn groeide in de jaren 70 verder. In de late jaren 70 werden werkbroeken ontdekt door studenten, vooral jonge vrouwen, waarop we heel veel heldere vrouwelijke kleuren hebben toegevoegd.

Werkkleding wordt van tijd tot tijd door nieuwe generaties ontdekt en omarmd omdat het functioneel, niet duur, authentiek en slijtvast is, en basic genoeg om bij verschillende stijlen te passen.

Dickies viert binnenkort haar 100ste verjaardag; kun je ons vertellen hoe het merk zich heeft ontwikkeld en hoe het kan dat het al zo lang bestaat?

Er zijn in de loop der jaren veel belangrijke momenten geweest, het is moeilijk om ze allemaal op te sommen zonder teveel in detail te treden, maar ik zal proberen ze in chronologische volgorde samen te vatten:

Wij zijn opgericht met een toewijding aan kwaliteit.

We hebben de grote depressie ongeschonden overleefd.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verhoogden we de productie door meer dan 9 miljoen uniformen te leveren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er een tekort aan stoffen. Grote wijdvallende pakken waren populair bij jonge Latijns-Amerikaanse en zwarte mannen en muzikanten. Toen het politiek incorrect en onpatriottisch werd om die pakken te dragen, gingen sommigen over op werkbroeken van Dickies, die een wijde pasvorm hadden.

We profiteerden van de grote vraag na de oorlog. Soldaten droegen keperstoffen sets als uniform en gingen over op werkkleding voor banen in fabrieken etc. Er was een enorme vraag naar manufactuurwaren, want terugkerende soldaten trouwden en stichtten een gezin, en al die producten werden in de VS gemaakt.

In de jaren 50 kocht Dickies verschillende regionale werkkledingmerken op en breidde zijn activiteiten in die gebieden uit, waardoor onze positie in het hele land werd versterkt.

In de jaren 60 bleven we streven naar kwaliteit en innovatie en creëerden we de 874-broek met een zeer kosteneffectieve fabricage en een permanente persvouw, met bijpassende overhemden en jasjes.

Grote marketingcampagnes in de jaren 50 en 60 versterkten het merk.

We besloten te verkopen aan discountwinkels, die in het begin regionale ketens waren. Wij waren een van de eerste leveranciers aan Sam's 5 & 10 in Bentonville, Arkansas, dat later Walmart werd. Walmart werd in 1962 opgericht en kende een enorme groei, en Dickies groeide met hen mee.

In de jaren 50 of 60 begonnen we overalls te verkopen in de olievelden in het Midden-Oosten. In de jaren 70 en 80 kochten we een paar werkgerelateerde bedrijven in Engeland en België en gaven we vrijetijdskleding in licentie aan bedrijven in Frankrijk en Duitsland. Dit alles werd uiteindelijk Dickies Europe.

In de jaren 70 breidden we de vrijetijdskleding uit met jeans, broeken en vrijetijdspakken.

Studentes ontdekten ons aan het einde van de jaren 1970 en dat groeide uit tot een grote populariteit bij jongere studenten aan het begin van de jaren 1980 met een grote toename van kleuren in werkbroeken, schildersbroeken en tuinbroeken.

In de jaren 70 kwam de hiphop op en aangezien Dickies goedkope kleding had die gemakkelijk oversized gedragen kon worden, werd het een hiphoptrend. Dickies kwamen ook van de straat, net als veel van de muzikanten. Sneakerkleuren en kleuren van sportteams waren belangrijk in deze markt in de jaren 80.

De kleurexpansie uit de jaren 80 leidde uiteindelijk tot licentieverlening van Dickies dameskleding in de late jaren 90 en de groei van die categorie.

In de jaren 80 lanceerden we vrijetijdskleding in Japan met een distributeur daar. In de jaren 80 en 90 werden in de regio Azië-Stille Oceaan andere distributeurschappen opgericht, die nu allemaal samen onze APAC-divisie vormen.

In de jaren 90 hebben we meer streetwear toegevoegd, vooral de 33 cm-short en de relaxte broek met dubbele kniestukken.

VF Corp. kocht ons in 2017 op, wat geleid heeft tot een enorme groei!

De belangrijkste sleutel tot het voortbestaan van Dickies is dat wij eerlijke, duurzame en veelzijdige producten maken die de verwachtingen van de klant overtreffen

Bedankt voor je tijd Ann, wat een geweldig inkijkje!

Het is duidelijk dat Ann een grote genegenheid koestert voor Dickies, waar ze het grootste deel van haar werkzame leven heeft doorgebracht, en dat blijkt uit het enthousiasme en de zorg die ze besteedt aan het voortdurend onderzoeken en aan het licht brengen van de geschiedenis van dit merk. Gefeliciteerd Ann, en gefeliciteerd Dickies. Op nog eens 100 jaar!